Nareszcie do naszego kraju nadeszła upragniona wiosna! Promienie marcowego słońca sprawiają, że na ustach większości ludzi pojawia się uśmiech. Na Twoich też?

Pogoda na zewnątrz wbrew pozorom dosyć silnie wpływa na naszą motywację. Sceptycy zaraz zaczną krytykować, że pora roku nie ma żadnego wpływu na nasze chęci do działania, ale sami doskonale wiemy jak to jest. Kiedy dzwoni budzik, a my widzimy, że za oknem jest rewelacyjna pogoda, aż chce się żyć. Nic dziwnego, wszystkie organizmy żywe potrzebują słońca do prawidłowego funkcjonowania.

Podsuwam wam dzisiaj 5 pomysłów, które możesz od razu wcielić w życie i wykorzystać w 100% ten piękny czas jakim jest wiosna.

1. Ogranicz czas spędzany przed komputerem/telewizorem.
Okej, rozumiem. W zimę być może większość czasu spędzałeś przed komputerem, ponieważ nie chciało Ci się ruszać czterech liter z domu.  Dosyć tych wymówek. Przyszła wiosna, za oknem z dnia na dzień robi się coraz ładniej. Dlaczego miałbyś marnować czas siedząc w domu? Proponuję Ci ograniczenie spędzanego czasu przed komputerem do absolutnego minimum. Jeśli w pracy również używasz komputera, po pracy powinieneś odpoczywać aktywniej, niż spędzać kolejne godziny przez ekranem komputera, czy telewizora.

2. Weź książkę i poczytaj ją na dworze.
Jeśli lubisz czytać, weź książkę i wyjdź na dwór. Usiądź na ławce i poddaj się lekturze przy wiosennych promieniach słońca. Doceń to, że jest piękna pogoda i korzystaj z dobrodziejstw jakie niesie za sobą wiosenne słońce.

3. Zacznij uprawiać jakiś sport.
Jeśli już ograniczysz czas spędzany przed komputerem, powinieneś tę lukę czasową jakoś wypełnić. Na początek podejmij się czegoś prostego: bieganie czy jazda na rowerze. Korzystaj z tego, że jest piękna pogoda. Poczujesz się zdecydowanie lepiej, Twoja kondycja się poprawi, będziesz bardziej zadowolony z siebie. Delektuj się. Pomyśl sobie, że nie każdy może biegać czy jeździć na rowerze. Ty możesz. Zrób to.

4. Spaceruj.
Powiedzmy, że należysz do ludzi leniwych. Ok, nie chce Ci się biegać rano, ani też po pracy/szkole. Dla ludzi wybitnie niechętnych do podejmowania wzmożonej aktywności fizycznej proponuję wersję light, czyli po prostu spacer. Zamiast „przeklikać” kolejną godzinę bez celu w Internecie, może warto przejść się do pobliskiego parku i się wyciszyć? Cisza sprzyja myśleniu i refleksji, dzięki czemu pewne sprawy łatwiej jest sobie po prostu poukładać. Dlaczego masz z kimś pisać poprzez komunikator internetowy, jeśli możesz się spotkać? Zaproponuj swojej koleżance czy koledze, żeby po prostu się przejść, ruszyć się z domu – cokolwiek.

5. Nie jedź autobusem, przejdź się.
Najprostsza forma korzystania z dobrodziejstw wiosny. Jeżeli nie zależy Ci aż tak bardzo na czasie, wysiądź 1 czy 2 przystanki przed przystankiem docelowym i się po prostu przejdź. Pracując umysłowo, powinieneś wypoczywać fizycznie, żeby rozładować stresy minionego dnia. Kilkunastominutowy spacer to same korzyści dla zdrowia fizycznego i psychicznego. Pomyśl o tym.

Powyższe punkty to tylko jedne z najprostszych idei jakie możesz wcielać w życie. Z pewnością znajdą się wśród was osoby, które mają takich pomysłów dziesiątki. Jeśli jesteś taką osobą – podziel się z innymi w sekcji komentarzy. 🙂

Szczęście… Tak bardzo lubię o nim pisać. Czym właściwie jest szczęście? Jest tak nierealistycznym tworem, że aż trudno sobie wyobrazić, że większość osób chce je posiąść, kupić czy zdobyć. Nie, niestety nie. Nie tędy droga.

O czym marzysz? Czego chcesz od życia? Nie lekceważ tych pytań, ponieważ są bardzo ważne. Ba. Rzekłbym, że są to dwa najważniejsze pytania jakie powinien zadać sobie każdy z nas. Jedni marzą o sportowym aucie, inni willi z basenem, jeszcze inni milionie złotych w gotówce. Jest też spory odsetek ludzi, którzy marzą o miłości, radości, spełnieniu i… szczęściu. Continue reading →

Czytając poprzedni wpis zapewne zastanawiasz się co ma sprzedaż do czterech historii, które uprzednio opisałem. Cóż, być może patrzysz, a nie widzisz..

Continue reading →

Niech zgadnę – w momencie kiedy przeczytałeś ten tytuł chciałeś czym prędzej zamknąć to okno, ponieważ byłeś święcie przekonany, że to kolejny głupi sposób na oszukiwanie kasyna, czy fikcyjny wpis zarabianiu w Internecie.

Nie. Właśnie, że nie. Dzisiejszy wpis jest poparty badaniami, które przeprowadziło kilku młodych Polaków. O czym mówię? O prawdziwych pieniądzach, które… leżą na ulicy.

Zastanawiałeś się może kiedyś ile 1, 2, czy 5groszówek leży gdzieś na polskich ulicach? Zapewne sam kiedyś upuściłeś taką monetę i nie chciało Ci się po nią schylać – bo po co? Przecież symboliczny grosik nie ma żadnej wartości. A co powiesz na 10 groszy? 20 groszy? 50? 200? 1000? Ten wpis oczywiście nie będzie w żadnym wypadku skłaniał Cię do zbierania jednogroszówek z chodnika, jednak chciałbym Ci coś zobrazować.

Podejrzewam, że niejednokrotnie natknąłeś się na powiedzenie, że pieniądze leżą na ziemi i wystarczy je podnieść. Poniekąd jest to prawda o czym świadczą poniższe badania:

„Jako zasadę przyjęto, że podniesiony z ulicy zostanie każdy pieniądz, niezależnie od wartości i narodowości. W pierwszym roku zebrano równo 80 zł, a w drugim roku 61,16 zł. Łącznie daje to kwotę 141,16 zł. Średnia roczna to 70,58 zł.

To wręcz niewyobrażalne, że taka suma pieniędzy leży gdzieś na chodniku – być może tuż przy Twoim domu.

Dlaczego postanowiłem pisać o wyrzuconych jednogroszówkach? Z tego względu, iż jest to idealne potwierdzenie znanego Ci powiedzenia – pieniądze leżą na ziemi – wystarczy się po nie schylić. Nie masz pomysłu na biznes? Nie masz koncepcji w jaki sposób można zarobić pieniądze? Zacznij zbierać jednogroszówki, gwarantuję Ci, że znajdziesz ich mnóstwo.

” O Boże jaki jestem nieszczęśliwy/a” „Jutro znów do pracy” „I znowu ta przeklęta sesja” „Ja nigdy nie schudnę!” Jeśli przefiltrowalibyśmy rozmowy zwykłych ludzi, podejrzewam, że takie i inne, podobne frazy powtarzałyby się nad wyraz często.

Janek Kowalski ma obecnie 22 lata. Nie należy do najatrakcyjniejszych facetów w grupie na studiach, jest raczej typem osoby zamkniętej w sobie, która się nie uzewnętrznia. Ma nadwagę i kiepsko się ubiera. Z racji tego, że Janek jest typem introwertycznego chłopaka, nie ma zbyt wielu kumpli w klasie. Przez forum klasowe Janek uważany jest troszkę za dziwaka i kujona, o czym Janek wie doskonale. Mając poczucie świadomości tego jak jest postrzegany, zaczyna jeszcze bardziej zamykać się w sobie i unikać zbędnych kontaktów z otoczeniem. Uważa, że to świat jest zły, nie widząc nawet najmniejszej winy w samym sobie. Frustracja, pesymizm, bierność – trzy najtrafniejsze cechy na temat Janka. Ulubioną rozrywką Janka są długie godziny spędzone przed komputerem w świecie gier komputerowych – bo cóż ma innego robić.. ?

Wyobraź sobie, że życie jest drogą . W momencie kiedy nią idziesz, napotykasz tysiące, jak nie miliony możliwości skrętu w lewo czy w prawo. Zejście z ubitej, twardej i pewnej nawierzchni, którą idą wszyscy na dróżkę piaszczystą, nie koniecznie uczęszczaną przez innych, wymaga odwagi i samozaparcia. Ale co ma porównanie drogi do dzisiejszego wpisu? Bardzo wiele.

Jak wielu jest ludzi, tak jest i wiele powodów do narzekania. Niektórzy, nawet jak wszystkie sprawy toczą się po ich myśli narzekają od tak, żeby sobie ponarzekać. Dlaczego tak naprawdę ludzie narzekają? Zastanawiałeś się kiedyś nad tym?

Jeśli ktoś narzeka na to, że ma nadwagę, czego tak naprawdę potrzebuje? Nie, nie zrzucenia kilku kilogramów, bo zazwyczaj taka osoba sama w to nie wierzy. Potrzebuje jedynie słów otuchy i zaakceptowania przez innych, aby rozładować swój dysonans poznawczy.

Wróćmy dalej do Janka. Janek jest typem strasznego pesymisty. Wszystko widzi w czarnych barwach i narzeka na co tylko się da. Janek chciałby zmienić dużo rzeczy w swoim życiu o czym wie tylko sam, nikomu na zewnątrz nie da tego poznać.

Janek wierzy w to, że kiedyś ludzie go polubią i będzie miał dużo fajnych przyjaciół. Wierzy też, że będzie niezależny finansowo i że kiedyś w końcu będzie miał sylwetkę o jakiej marzył. Niestety, od kilku lat nic w jego życiu się nie zmieniło, a przez to frustracja Janka coraz bardziej narasta.

Jak chciałbyś żeby potoczyły się losy Janka?

Być może z uwagi na charakter bloga motywacyjnego myślałeś, że dokończę tą historię w pozytywny sposób, ale nie. Bądźmy realistami i spójrzmy na historię Janka trzeźwo.

Janek skończył studia i nie poznał żadnej ciekawej dziewczyny przez okres swoich studiów. W związku z tym, że osamotnił się jeszcze bardziej, zaczął coraz mniej o siebie dbać, bo i po co? Studia skończył z dobrym dyplomem, ale z uwagi na swoją nieśmiałość nie otrzymał pracy, która go satysfakcjonuje – dostał go ktoś inny, z większą charyzmą i większymi umiejętnościami interpersonalnymi. Janek z przymusu usamodzielnienia się. Podjął pracę na niższym stanowisku z o wiele niższymi zarobkami niż oczekiwał przed studiami. Jeśli chodzi o znajomych została mu garstka kumpli z którymi każdego wieczoru gra przez internet.

Mijają miesiące, kilka lat.. Pewnego dnia kiedy Janek ma już 29 lat postanawia zacząć na poważnie szukać sobie dziewczyny. Z racji tego, że nigdy nie miał przyjemności być z kimś, totalnie nie wie jak się do tego zabrać, ale jest dobrej myśli – w końcu kilka piwek zrobi z niego bohatera. Wybiera się na imprezę gdzie podoba mu się kilka naprawdę fajnych i niezwykle atrakcyjnych dziewczyn. No cóż, Janek nie ma na tyle odwagi żeby do nich podejść więc postanawia się upić, żeby zagłuszyć swój dialog wewnętrzny. W końcu ledwo stojący na nogach postanawia podejść i …. tak, jedna z dziewczyn postanawia się na niego rzucić i uprawiać z nim dziki seks na parkiecie ! Hahaha, niestety. Dziewczyna nie poświęca mu nawet odrobinę uwagi i zostaje zlany. Cóż, frustracja Janka narasta i postanawia wyrwać byle co. Wyrusza chwiejnym krokiem na parkiet i poznaje równie pijaną, nie atrakcyjną, lekko otyłą, nieśmiałą dziewczynę. Znajomość toczy się dalej i po 2 miesiącach znajomości Janek się oświadcza. Z racji tego, że dziewczyna nie należała to atrakcyjnych, zgadza się i biorą ślub.

W ich małżeństwie na początku jest wszystko dobrze, później jednak zaczyna robić się coraz gorzej. A to problemy z pieniędzmi, ponieważ oboje z nich nie mają satysfakcjonującej pracy, a to chroniczne kłótnie, ze względu na to, że nigdy wcześniej nie mieli przyjemności mieć partnera. Nie potrafią zrozumieć swoich potrzeb, nie potrafią nawet ze sobą rozmawiać. Dla Janka liczy się jego własny świat w 15′ ekranie komputera, a ona ubolewa nad tym, że jej mąż ją nie kocha….

Czy tak mógłby wyglądać prawdopodobny scenariusz tej opowieści? Być może jest trochę pesymistyczny, ale na pewno realny. Dlaczego realny? Sam sobie odpowiedz obserwując ludzi dookoła.

Żyjesz tu w tym miejscu. Dzisiaj masz być może 12, 15,19, 22, 40, czy 52 lata. To co masz dookoła, to jakim jesteś człowiekiem, to jak wyglądasz, to z kim się spotykasz, to gdzie pracujesz, to gdzie się uczyłeś, to jaką masz żonę, to jakie są Twoje dzieci to… Twoje życie. Nie państwa, nie rządu, nie moje, ani też nikogo innego. Twoje.

Twoje, wyjątkowe, oryginalne życie. To Ty piszesz jego scenariusz. To Ty jesteś autorem tej wspaniałej opowieści pt:” Moje życie”.. To od Ciebie zależy jak będą nazywać się poszczególne rozdziały jak i sama treść.

Czy losy Janka mogłyby się potoczyć inaczej? Oczywiście. Ale bądźmy realistami – większości ludzi potrzebuje jakiegoś nieszczęścia żeby zmienić coś w swoim życiu.

Sam się zastanów i odpowiedz sobie szczerze. Ile razy postanowiłeś sobie, że od jutra rzucasz papierosy? Ile raz obiecałeś sobie, że zabierzesz się w końcu za naukę? Ile razy noworoczne, wielkie postanowienia okazały się pustymi słowami?

Nie szukaj ukojeniu w narzekaniu, zabierz się w końcu do pracy. Nie bądź jak większość ludzi w tym Państwie, którzy wszystko wiedzą najlepiej, jednak ich działanie na samym mówieniu się kończy.

Działaj. Działaj mądrze.

Pamiętam jak dziś kiedy pierwszy raz będąc dzieckiem, zapytałem swoją mamę wskazując na banknot – Mamo co to jest? W odpowiedzi usłyszałem: „Pieniążek. Dzięki niemu można kupić wszystkie rzeczy niezbędne do życia.” Wtedy z perspektywy sześciolatka, wszystko wyglądało inaczej..

Rozmawiałem niedawno ze swoim dobrym znajomym na temat pracy i biznesu. W całej tej rozmowie powiedział coś co skłoniło mnie do głębszych przemyśleń, mianowicie: „Ci Niemcy byli genialni. Arbacht macht frei to genialny cytat„. Pewnie zaraz usłyszę krzyki oburzenia, że hasło kojarzy się z Holocaustem, czy II wojną światową, jednak nie zamierzam poruszać żadnych aspektów z tym związanych. Chodzi mi głównie o samą myśl przesłania „Praca czyni wolnym”. Im starszy się stajesz tym bardziej zaczynasz doceniać wartość pracy.

Będąc jeszcze dzieckiem nie musiałeś się martwić o to kto zapłaci rachunki, kto zrobi zakupy na jutrzejszy obiad, czy zatankuje samochód. Wszystkie te rzeczy były tak jakby poza Tobą, bo finanse domowe dzieci zupełnie nie interesują.

Sprawa nabiera innego znaczenia kiedy stajemy się coraz starsi, szczególnym takim momentem jest moment zdania egzaminu dojrzałości, wtedy spory odsetek przyszłych studentów decyduje się pogodzić swoją przyszłą pracę ze studiami.

Sam wiem na swoim przykładzie jak to jest. Przez pierwsze dwa lata studiowałem w trybie stacjonarnym i byłem utrzymywany przez rodziców. Podejmowałem różne, dorywcze prace, jednak zarobki były co najwyżej śmieszne, a pogodzenie dziennych studiów z pracą – ciężkie. Okres ten wspominam jednak bardzo fajnie. Beztroska, przedłużone dzieciństwo – tak niektórzy w skrócie nazywają życie studenckie. Stereotyp dziennego studenta wygląda mniej więcej tak: zdaje od sesji do sesji, pije sporo alkoholu i wiecznie nie ma kasy. No chyba, że właśnie wrócił po świętach Bożego Narodzenia z portfelem pełnym mikołajowych pieniędzy.

Całość na studiach dziennych wygląda prawie idealnie, jednak jest jedna rzecz, która bynajmniej mnie gryzła –  finansowa pępowina z rodzicami. Tak, to było coś, czego naprawdę nie chciałem. Za każdym razem kiedy chciałem sobie cokolwiek kupić, miałem lekkie wyrzuty sumienia, ponieważ moi rodzice bardzo ciężko pracowali na owe pieniądze, a ja je tak po prostu miałem zamiar wydać. Z racji tego, że nie było ich dużo, musiałem ustalać priorytety i niejednokrotnie było tak, że nowe spodnie musiały niestety poczekać.

Na pierwszym i drugim roku studiów mieszkałem z moim kumplem, który studiował zaocznie i pracował. Często narzekał, że praca to straszny obowiązek, że tak naprawdę nie ma się na nic czasu, a studia prowadzić w trybie zaocznym jest dosyć ciężko.

Słuchając jego doświadczeń przemyślałem sobie to wszystko i odrzuciłem myśl o przeniesieniu na studia zaoczne. W ten oto sposób zaczął się drugi rok studiów…

Jak każdy doskonale wie, im człowiek jest starszy, tym więcej oczekuje od życia – tak samo było również ze mną. Miałem dosyć odmawiania sobie czegokolwiek z powodu braku pieniędzy. Miałem nie lada orzech do zgryzienia, ponieważ musiałem wybrać – beztroska, czy pieniądze? Z jednej strony fajnie było studiować dziennie, jednak brak pieniędzy skutecznie mnie demotywował.

Aż w końcu w wakacje pomiędzy II a III rokiem podjąłem ostateczną decyzję o przeniesienie na studia zaoczne. Nie żałuję.

Wielu ludzi nie docenia tego, że ma pracę. Większość narzeka, że trzeba rano wstać, później przez pół dnia wykonywać polecenia swojego przełożonego, aby wrócić o 18 do domu i paść ze zmęczenia.

Czy naprawdę praca jest taka zła? Moim zdaniem nie, jednak wszystko zależy od tego jak spojrzymy na swoją pracę. Jeśli będziesz wmawiał sobie, że Twoja praca jest beznadziejna, wszyscy w firmie Cię nie lubią, a szef Cię nie docenia to z pewnością zadowolony ze swojej pracy nie będziesz.

A dlaczego nie mógłbyś spojrzeć na to z innej strony? Pomyśl, że w Polsce jest około 1858 tysięcy(!) bezrobotnych, którzy nie wiesz jak bardzo Ci zazdroszczą. Dostajesz regularne przelewy, w pracy zawsze uczysz się czegoś nowego. Im dłużej pracujesz, tym większa jest Twoja wartość na rynku pracy, a co za tym idzie – będzie Ci łatwiej znaleźć nową pracę. Pracując, czujesz się potrzebny, odczuwasz satysfakcję z tego, że pracujesz. Uwierz mi, gdybyś rzucił pracę i postanowił nie robić zupełnie nic przez miesiąc, czułbyś się o wiele gorzej, ponieważ miałbyś ogromne wyrzuty sumienia, że nic nie robisz. A podobno nic tak bardzo nie męczy jak nudzenie się i brak zajęcia… Coś w tym jest.

Czy to wszystko naprawdę nic nie znaczy? Jeśli czujesz się przemęczony i Twój zapał do pracy spada, zawsze możesz wziąć kilka dni wolnego, wyjechać poza miasto do rodziców czy znajomych i naładować swoją „mentalną” baterię.

Pamiętaj, praca czyni wolnym. To dzięki pracy budujesz swoją przyszłą wolność. Nowe mieszkanie, wakacje, samochód? Na wszystko zapracujesz jeśli tylko zechcesz. Na tym świecie nie ma nic za darmo. Jeśli chcesz coś dostać, musisz za to zapłacić.

Ci, którzy myślą, że dostaną coś od życia za darmo, niestety się przeliczą.

Ty jesteś inny. Ty już dziś budujesz swoją przyszłość.

Tak trzymaj.